Βρισκόμαστε στο Λος Άντζελες της δεκαετίας του '70, όπου ένας χίπης ιδιωτικός ντέτεκτιβ, γνωστός ως 'Doctor' (Joaquin Phoenix), αναλαμβάνει να ερευνήσει την εξαφάνιση της πρώην φιλενάδας του, Shasta (Katherine Waterston) και του εκατομμυριούχου φίλου της, Michael Wolfmann (Eric Roberts). Και κάπου εμφανίζεται κι ένας, επίσης, "αγνοούμενος", ο Coy (Owen Wilson). Όλα αυτά με τη 'βοήθεια' ενός διεφθαρμένου μπάτσου, του 'Bigfoot' (Josh Brolin).
Τα προαναφερθέντα ηχηρά ονόματα έρχονται να συμπληρώσουν κι άλλοι πρωτοκλασάτοι ηθοποιοί. Θα συναντήσουμε το Benicio Del Toro, τη Reese Witherspoon κι άλλους. Στη σκηνοθεσία θα συναντήσουμε, τον, πάντα αξιοπρόσεχτο, Paul Thomas Anderson ("Boogie Nights", "There will be blood"). Ένα σκηνοθέτη που έχει προταθεί, ήδη, έξι φορές για Όσκαρ στις πρώτες επτά δουλειές του. Πάντα σε δύσκολα μονοπάτια, εδώ επιλέγει να προσαρμόσει για τη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο μυθιστόρημα του Thomas Pynchon.
Μόνο που το σενάριο δε φαίνεται να είναι εύκολα κινηματογραφίσιμο. Δεν είμαι σίγουρη αν είναι δύσκολο να το παρακολουθήσεις ή, απλά, ανούσιο από κάποιο σημείο κι έπειτα. Ούτε τον ίδιο το σκηνοθέτη δείχνει να τον νοιάζει.Ο μόνος στόχος φαίνεται να είναι η δημιουργία 'πειραγμένων' χαρακτήρων μιας άλλης εποχής μέσα σε μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα. Και το προσπαθεί. Πολύ. Περισσότερο απ' ό,τι χρειάζεται. Βέβαια το καταφέρνει, αλλά οι στιγμές υπερβολής είναι πολλές και οι χαρακτήρες στα όρια της καρικατούρας. Εμφανείς οι ομοιότητες με το, σαφώς ανώτερο, "American Hustle" του David O. Russell.
Τα κακά νέα: Μου έχει συμβεί και σε συμπαθητικές ταινίες να βαρεθώ, αλλά εδώ το όριο ξεπεράστηκε. Σχεδόν κουράστηκα.
Τα καλά νέα: Τα καταφέρνει πολύ καλά στην απόδοση της εποχής. Το ντύσιμο, το styling, οι μουσικές. Ειδικά οι μουσικές. Υπέροχες.
Μας εξέπληξε: Η ενδιαφέρουσα αφήγηση από την Joanna Newsom που δίνει άλλη διάσταση στην πλοκή.
Μας άρεσε;
Όχι, και η απογοήτευση ήταν ακόμη μεγαλύτερη γιατί ήταν πολλά υποσχόμενο.
Βαθμολογία: 4/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου