Το κορίτσι από τη Δανία - The danish girl

Δε μπορεί παρά να προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον στο θεατή η παρακολούθηση μιας ταινίας που μόνο από την κινηματογραφική της αφίσα, έχει μιλήσει ήδη. Είναι μια ταινία που τα έχει όλα. Οσκαρικό σκηνοθέτη, λαμπερό καστ και δυνατό σενάριο. Πρόκειται για την πραγματική ιστορία της πρώτης εγχείρησης αλλαγής φύλου στην ιστορία.

Βρισκόμαστε στην Κοπεγχάγη του 1920, όπου ο καταξιωμένος ζωγράφος Einar Wegener (Eddie Redmayne) με την, επίσης ζωγράφο, σύζυγό του, Gerda (Alicia Vikander), ζουν μια φλογερή σχέση. Μέσα από κάποιο τυχαίο γεγονός, αναδύεται σταδιακά η θηλυκή πλευρά του Einar. Ξεκινά σαν παιχνίδι και φτάνει σε επικίνδυνα μονοπάτια που τον κάνουν να μη μπορεί ούτε να ζήσει πια με την αντρική του φύση.

Ο σκηνοθέτης Tom Hooper ("The king's speech") ξέρει να διαλέγει καστ. Πιάνοντας τον παλμό της εποχής, φέρνει στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δύο νέους πολλά υποσχόμενους ηθοποιούς. Ο Eddie Redmayne ("The theory of everything", "Les miserables") μετά την ανεπανάληπτη περσινή του μεταμόρφωση σε Stephen Hawking που του χάρισε το Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου, συνεχίζει να μας εκπλήσσει. Τόσο καλός, που δε μπορώ να σκεφτώ κανέναν καλύτερο, ούτε καν αντάξιο για τη συγκεκριμένη ταινία. Όσα προβλήματα δημιουργήθηκαν στην απόδοση του ρόλου ήταν καθαρά σκηνοθετικά. Εξαιρετική και η  Alicia Vikander ("Ex Machina", "A royal affair"), η οποία άξια κέρδισε το Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου γι' αυτή την ερμηνεία της.

Αντιθέτως, παρά τις υποδειγματικές ερμηνείες και το δυνατό σενάριο, το φιλμ παραμένει άνευρο. Ο σκηνοθέτης δεν καταφέρνει να εισχωρήσει στη ψυχή του θεατή ενώ έχει πολύ δυνατό υλικό στα χέρια του. Στυλιζαρισμένες σκηνές, υπερβολικές αντιδράσεις και καθωσπρέπει στήσιμο του πρωταγωνιστή, έμφαση στα κοστούμια. Πρόκειται για μια δουλειά προσεγμένη στη λεπτομέρεια. Οπωσδήποτε, ο σκηνοθέτης ξέρει να στήνει καλογυρισμένες σκηνές, όμως το μόνο που χρειαζόταν για να απογειωθεί το "κορίτσι από τη Δανία" ήταν περισσότερος "αέρας" στις ερμηνείες, περισσότερο συναίσθημα. Ήταν τόσο εύκολο να σε αγγίξει κι όμως, αναίτια, δεν το κατάφερε ποτέ.

Τα κακά νέα: Οι σκηνοθετικές οδηγίες.

Τα καλά νέα: Το καστ και το σενάριο.

Μας εξέπληξε: Ο, ενοχλητικά καλός, Eddie Redmayne.

Μας άρεσε;

Ναι, αλλά παράλληλα θυμώσαμε που κάτι δεν πήγαινε καλά καθ' όλη τη διάρκεια του φιλμ.

Βαθμολογία: 7/10

Εξομολογήσεις - Confessions (2010)

Όταν μιλάμε για ασιατικό κινηματογράφο, η συζήτηση πρέπει να γίνεται σε εντελώς διαφορετική βάση από αυτή που έχουμε συνηθίσει. Δύσκολες δουλειές. Ταυτόχρονα όμως, πόσο εξαιρετικές! Ο λόγος για το "Kokuhaku", όπως είναι ο αυθεντικός τίτλος, το οποίο αποτέλεσε την πρόταση της Ιαπωνίας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2010, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να μπει στη διαγωνιστική πεντάδα.

Μια δασκάλα θρηνεί τον πρόσφατο χαμό της κόρης της κι αποφασίζει να βρει τους υπεύθυνους. Την τελευταία μέρα του σχολείου, ανακοινώνει στους μαθητές της ότι γνωρίζει τους δολοφόνους του παιδιού της και πως βρίσκονται μέσα στην αίθουσα. Έτσι, αποφασίζει να τους δώσει ένα μάθημα για την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης, τόσο καλή που μόνο ο ασιατικός κινηματογράφος θα μπορούσε να μας χαρίσει. Είναι ένα είδος που το παίζουν στα δάχτυλα. Δεν έχει όμως την εξέλιξη που έχουμε συνηθίσει από άλλες ταινίες του είδους. Δεν περιέχει βία. Δεν περιέχει σκληρές σκηνές. Κι όμως, είναι βαθιά ενοχλητική. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, λένε, κι έχουν δίκιο. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Tetsuya Nakashima, έχει απαιτήσει την προσοχή σου από τα δέκα πρώτα λεπτά. Και η εξέλιξη δε σε αδικεί. Η εξομολόγηση κάθε παιδιού σου δίνει στοιχεία. Ένα στοιχείο τη φορά. Στοιχεία σωστά δοσμένα, σε σωστές δόσεις, μέχρι να συμπληρωθεί το παζλ. Και να οδηγηθείς στο μεγαλοπρεπές τέλος.

Ο σκηνοθέτης θίγει σοβαρά κοινωνικά ζητήματα σε μια ταινία που θέλει να πει πολλά περισσότερα απ' το να ξετυλίξει την πλοκή. Ζητήματα σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, την παιδική εγκληματικότητα και το μερίδιο ευθύνης των ενηλίκων, το προβληματικό νομικό σύστημα, το bullying, τη μοναξιά. Και βέβαια με την εκδίκηση. Και κατά πόσο αυτή οδηγεί τελικά στη λύτρωση.

Τα κακά νέα: Σκηνοθετικά δεν έχει πολλά να δώσει και είναι κάπως μουντό, με κίνδυνο να κουράσει. Σε αποζημιώνει πάντως η πλοκή.

Τα καλά νέα: Το σενάριο είναι πολύ καλά δεμένο και σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Επίσης, οι ερμηνείες των δύο μαθητών-πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικές.

Μας εξέπληξε: Το συνταρακτικό soundtrack που ηχεί ακόμα στα αυτιά μου.

Μας άρεσε;

Μας άρεσε πολύ. Πρόκειται για μια βαθιά κοινωνική ταινία που αξίζει οπωσδήποτε το χρόνο του θεατή.

Βαθμολογία: 8/10

Top-10 Woody Allen

Ο Woody Allen είναι μια ξεχωριστή περίπτωση στην ιστορία του κινηματογράφου. Το κοινό είναι χωρισμένο σε αυτούς που τον μισούν και σε αυτούς που τον λατρεύουν. Το καστ των ταινιών του είναι πάντα πολύ δυνατό καθώς ακόμα και μεγάλοι σταρ του Χόλλυγουντ ρίχνουν το κασέ τους πολλές χιλιάδες δολάρια για να συνεργαστούν μαζί του. Όχι άδικα βέβαια, αφού πολλούς από αυτούς τους έφτασε μέχρι και στα Όσκαρ για τους πρώτους ρόλους ερμηνείας. Ο ίδιος υποδύεται κυρίως τον εαυτό του, έναν υποχόνδριο Εβραίο από τη Νέα Υόρκη, εμμονικό με το θάνατο. Οι ρόλοι που γράφει για τους πρωταγωνιστές του, αφού εδώ και αρκετά χρόνια προτιμά να βρίσκεται μόνο πίσω από την κάμερα, κινούνται πάλι στο ίδιο μοτίβο. Πρόκειται για έναν σκηνοθέτη που ανέδειξε τη λατρεμένη του Νέα Υόρκη όσο κανείς άλλος. Παρακάτω βρίσκονται μερικές από τις καλύτερες δουλειές του:

10. Love and Death (1975)

Woody Allen και Diane Keaton στη Ρωσία του 19ου αιώνα. Όλη η αγάπη του για τον Τολστόι και το Ντοστογιέφσκι συμπυκνωμένη σε λιγότερο από μιάμιση ώρα. Πολύ διαφορετικό από το συνηθισμένο του ρεπερτόριο. Στο πλευρό του, μεταξύ άλλων, η δική μας Δέσπω Διαμαντίδου.

9. Crimes and Misdemeanors (1989)

Όλα τα αγαπημένα του θέματα και ακριβώς το στυλ των ταινιών που παίζει στα δάκτυλα. Οι ερωτικές σχέσεις, η απιστία, ο θάνατος, ο φόνος. Αυτή ήταν η πρώτη καλή προσπάθεια αλλά το concept τελειοποιήθηκε και επέστρεψε δριμύτερο 16 χρόνια αργότερα, στο Matchpoint.

8. Vicky Cristina Barcelona (2008)

Η καλύτερη ταινία του κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού τουρ. Στο καστ έκανε γι' άλλη μια φορά θαύματα. Scarlett Johansson, Rebecca Hall, Penelope Cruz, Javier Bardem. Και κάπου ανάμεσα στη Scarlett και την Penelope, το περιβόητο φιλί.

7. Zelig (1983)

Το πιο φωτεινό παράδειγμα της ιδιοφυΐας του Woody Allen. Μια ταινία σχεδόν σαχλή γεμάτη αλληγορίες. Από τις δουλειές της φιλμογραφίας του που έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση. Για ακόμα μια φορά στο πλευρό του η Mia Farrow.

6. Manhattan Murder Mystery (1993)

Μια καλή επιλογή για έναν αρχάριο στο ύφος του σκηνοθέτη. Ανάλαφρο, ευχάριστο, νεοϋορκέζικο. Θυμίζει πολύ τις ταινίες που έκανε στα τέλη της δεκαετίας του '70, πράγμα που από μόνο του είναι πλεονέκτημα.

5. Another Woman (1988)

Μάλλον η πιο άγνωστη ταινία του. Η πάντα εκπληκτική Gena Rowlands στον πρωταγωνιστικό ρόλο πραγματικά την απογειώνει. Όταν την ανακάλυψα πραγματικά ενθουσιάστηκα. Must-see για τους φανς και όχι μόνο.

4. Hannah and her Sisters (1986)

Για πολλούς η καλύτερη ταινία του Woody Allen ή, οπωσδήποτε, στο top-3. Πράγματι, ένα αριστούργημα. Απολαυστικοί διάλογοι, υπέροχη μουσική. Επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, εκ των οποίων οι τρεις τερμάτισαν πρώτες στην κατηγορία τους.

3. Matchpoint (2005)

Πολλά χρόνια είχε να μας δώσει τέτοια εξαίρετη δουλειά. Σίγουρα το καλύτερό του από το 2000 ως και σήμερα. Σύγχρονο και σκοτεινό με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Αναμφισβήτητα από εκείνα που μπορεί κάθε θεατής να παρακολουθήσει χωρίς πρόβλημα.

2. Annie Hall (1977)

Καμιά αμφιβολία πως πρόκειται για την ταινία ορόσημο της καριέρας του. Τέσσερα Όσκαρ και μάλιστα τα καλύτερα. Καλύτερη ταινία, Σκηνοθεσία, Α' γυναικείος ρόλος και Σενάριο. Δίκαια όλα. Η Diane Keaton ανοίγει μια νέα ενδυματολογική εποχή, αυτή του ανδρόγυνου στυλ.


1. Manhattan (1979)

Όλη η Νέα Υόρκη σε μία ταινία. Υπέροχη φωτογραφία, σαν να είσαι εκεί. Ταινία που θα δεις ξανά και ξανά. Στο πλευρό του για ακόμη μια φορά η Diane Keaton, αλλά στο ρόλο της πρώην συζύγου βρίσκουμε τη Meryl Streep στη μοναδική της συνεργασία με τον Woody Allen. Ξέρει να διαλέγει σενάρια η Meryl...

Όσκαρ 2016 - Οι μεγάλοι νικητές

Ήταν μια λαμπερή βραδιά και, ευτυχώς, δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις. Το highlight των βραβείων, βέβαια, ήταν η δίκαιη νίκη του Leonardo DiCaprio. Πολύ το χαρήκαμε! Αν και συζητήθηκε πολύ λιγότερο, εξίσου μεγάλη στιγμή ήταν η βράβευση του σπουδαίου Ennio Morricone. Αυτή ήταν μια αδικία χρόνων που, στα 88 του χρόνια, επιτέλους αποκαταστάθηκε.

Αναλυτικά όλοι οι νικητές:

Καλύτερη Ταινία: «Spotlight» του Τομ ΜακΚάρθι

Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου για το «The Revenant»

Α' Ανδρικός Ρόλος: Λεονάρντο Ντι Κάπριο για το «The Revenant»

Α' Γυναικείος Ρόλος: Μπρι Λάρσον για το «Room»

Β' Ανδρικός Ρόλος: Μαρκ Ράιλανς για το «H Γέφυρα των Κατασκόπων»

Β' Γυναικείος Ρόλος: Αλίσια Βικάντερ για το «The Danish Girl»

Πρωτότυπο Σενάριο: Τομ ΜακΚάρθι & Τος Σίνγκερ για το «Spotlight»

Διασκευασμένο Σενάριο: Ανταμ ΜακΚέι & Τσαρλς Ράντολφ για το «The Big Short» («Το Μεγάλο Σορτάρισμα»)

Φωτογραφία: Εμάνουελ Λουμπέζκι για το «The Revenant»

Μοντάζ: Mάργκαρετ Σίξελ για το «Mad Max: Fury Road»

Ξενόγλωσση Ταινία: «Ο Γιος του Σαούλ» (Ουγγαρία)

Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: «Inside Out»

Μουσική: Ενιο Μορικόνε για το «The Hateful Eight»

Τραγούδι: «Writing's On The Wall» (Spectre)

Ντοκιμαντέρ: «Amy: Το Κορίτσι Πίσω από το Ονομα» του Ασίφ Καπάντια

Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: «A Girl in the River: The Price of Forgiveness»

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Κόλιν Γκίμπσον για το «Mad Max: Fury Road»

Ενδυματολογία: Τζένι Μπίβαν για το «Mad Max: Fury Road»

Οπτικά Εφέ: «Ex Machina»

Μακιγιάζ & Κομμώσεις: «Mad Max: Fury Road»

Ηχητικό Μοντάζ: «Mad Max: Fury Road»

Ηχητικό Μιξάζ: «Mad Max: Fury Road»

Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων: «Bear Story» (Historia De Un Oso)

Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας: «Stutterer»

Όσκαρ 2016 - Όλες οι υποψηφιότητες

Απόψε είναι η μεγάλη βραδιά, μια πραγματική γιορτή του κινηματογράφου που κάθε χρόνο όλοι οι σινεφίλ περιμένουμε με μεγάλη αγωνία. Μας αρέσουν τα βραβεία, μας αρέσει και το παρασκήνιο. Παρουσιαστής της 88ης απονομής είναι ο πολύ οικείος Chris Rock στο πολύ οικείο Dolby Theatre στο Λος Άντζελες. Εδώ είναι όλες οι υποψηφιότητες:


Καλύτερη ταινία

The Big Short
Bridge of Spies
Brooklyn
Mad Max: Fury Road
The Martian (Η Διάσωση)
The Revenant (Η Επιστροφή)
Room
Spotlight

Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία

Embrace of the Serpent  - Κολομβία
Mustang  - Γαλλία
Son of Saul - Ουγγαρία
Theeb - Ιορδανία
A War  - Δανία

Σκηνοθεσίας

The Big Short - Adam McKay
Mad Max: Fury Road - George Miller
The Revenant - Alejandro G. Iñárritu
Room - Lenny Abrahamson
Spotlight - Tom McCarthy

Α' Ανδρικού Ρόλου

Bryan Cranston - Trumbo
Matt Damon - The Martian
Leonardo DiCaprio - The Revenant
Michael Fassbender - Steve Jobs
Eddie Redmayne - The Danish Girl

Α' Γυναικείου Ρόλου

Cate Blanchett - Carol
Brie Larson - Room
Jennifer Lawrence - Joy
Charlotte Rampling - 45 Years
Saoirse Ronan - Brooklyn

Β' Ανδρικού Ρόλου

Christian Bale - The Big Short
Tom Hardy - The Revenant
Mark Ruffalo - Spotlight
Mark Rylance - Bridge of Spies
Sylvester Stallone - Creed

Β' Γυναικείου Ρόλου

Jennifer Jason Leigh - The Hateful Eight
Rooney Mara - Carol
Rachel McAdams - Spotlight
Alicia Vikander - The Danish Girl
Kate Winslet - Steve Jobs

Διασκευασμένου Σεναρίου

Το Μεγάλο Σορτάρισμα
Brooklyn
Carol
Η Διάσωση
Room

Πρωτότυπου Σεναρίου

Η Γέφυρα των Κατασκόπων
Ex Machina
Τα Μυαλά που Κουβαλάς
Spotlight
Straight Outta Compton

Καλύτερου τραγουδιού

Earned I - Fifty Shades of Grey
Manta Ray - Racing Extinction
Simple Song #3 - Youth
Til It Happens To You - The Hunting Ground
Writing’s On The Wall - Spectre

Μουσικής

Η Γέφυρα των Κατασκόπων (Τόμας Νιούμαν)
Carol (Κάρτερ Μπέργουελ)
Sicario (Γιόχαν Γιόχανσον)
Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει (Τζον Γουίλιαμς)
Οι Μισητοί Οκτώ (Ένιο Μορικόνε)

Animation

Anomalisa
Τα Μυαλά που Κουβαλάς
Το Αγόρι και ο Κόσμος
Shaun the Sheep
When Marnie Was There

Φωτογραφίας

Carol (Εντ Λάχμαν)
Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (Τζον Σιλ)
Sicario (Ρότζερ Ντίκινς)
Οι Μισητοί Οκτώ (Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον)
Η Επιστροφή (Εμανουέλ Λουμπέσκι)

Κοστούμια

Carol (Σαντι Πάουελ)
Σταχτοπούτα (Σάντι Πάουελ)
Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (Τζένι Μπίβαν)
The Danish Girl (Πάκο Ντελγκάδο)
Η Επιστροφή (Ζακλίν Γουέστ)

Μοντάζ

Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (Μάργκαρετ Σίξελ)
Spotlight (Τομ ΜακΆρντλ)
Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει (Μάριαν Μπράντον και Μέρι Τζο Μάρκεϊ)
Το Μεγάλο Σορτάρισμα (Χανκ Κόργουιν)
Η Επιστροφή (Στίβεν Μιριόνε)

Οπτικά Εφέ

Ex Machina
Mad Max: Ο Δρόμος Της Οργής
Η Διάσωση
Η Επιστροφή
Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνά

Μακιγιάζ και Μαλλιά

Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής
Ο Εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε
Η Επιστροφή

Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους

Amy
Cartel Land
The Look of Silence
What Happened, Miss Simone?
Winter on Fire: Ukraine's Fight for Freedom

Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους

A girl in the river: The Price of Forgiveness
Body Team 12
Chau, Beyond the Lines
Claude Lanzmann: Spectres of the Shoah
Last Day of Freedom

Το μεγάλο σορτάρισμα - The big short (2015)

Μπήκαμε σε τροχιά Όσκαρ και η πρώτη απόπειρα έγινε με το "Μεγάλο Σορτάρισμα", μια ταινία με λαμπρό καστ, υποψήφια για 5 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων αυτό της καλύτερης ταινίας. Έτσι, περάσαμε σε χρηματιστηριακά μονοπάτια μ' αυτή την ταινία, που σχολιάστηκε θετικά από κοινό και κριτικούς.

Η ταινία μας αφηγείται τα πραγματικά γεγονότα της κατάρρευσης της οικονομίας το 2008, οδηγώντας στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Παρακολουθούμε την ιστορία τεσσάρων ανθρώπων, με ιδιαίτερες γνώσεις και διαίσθηση σχετικά με το χρηματιστήριο, που προέβλεψαν την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων, η οποία οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση της Lehman Brothers.

Στη σκηνοθεσία και στη διασκευή του σεναρίου (μιας και που πρόκειται για μεταφορά από βιβλίο) βρίσκεται ο Adam McKay ("Talladega Nights", "Step Brothers", "Anchorman") που, μετά από τις κωμωδίες που μας έχει συνηθίσει, κάνει την πρώτη του προσπάθεια σε ένα διαφορετικό είδος και πάει κατευθείαν για Όσκαρ. Βρίσκω κάπως υπερβολική αυτή την υποψηφιότητα, καθώς το μόνο αξιοπρόσεκτο σκηνοθετικό "τερτίπι" είναι η επεξήγηση γεγονότων, δυσκολονόητων για το μέσο θεατή, με έξυπνες μεθόδους. Στο καστ συναντάμε το μισό Χόλυγουντ: Christian Bale (υποψήφιος για Όσκαρ Β' αντρικού ρόλου), Ryan Gosling, Steve Carell, Brad Pitt. Ο, κατά γενική ομολογία, υπέροχος Bale θα βρει ισχυρούς αντιπάλους για το χρυσό αγαλματάκι, καθώς αυτό που είχε να κάνει το έκανε, όπως πάντα, πολύ καλά, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είχε και πολλά να κάνει. Ένας αλλαγμένος Gosling σε ένα ρόλο διαφορετικό απ' ό,τι μας έχει συνηθίσει, αξιοπρεπέστατος. Τελευταία μου αρέσει πολύ ο Carell που ευτυχώς ξέφυγε από τις κωμωδίες. Πολύ καλός κι εδώ. Ο Pitt επαναλαμβάνει μια πετυχημένη συνταγή, αυτή που ακολούθησε και με το οσκαρικό "12 χρόνια σκλάβος". Μικρός αλλά καίριος ρόλος και, παράλληλα, παραγωγός.

Αυτό που μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση από την υποψηφιότητα για Όσκαρ σκηνοθεσίας, είναι η υποψηφιότητα στην κατηγορία του σεναρίου. Δυσνόητη διασκευή, ο μέσος θεατής μέχρι τα μέσα της ταινίας δε θα έχει καταλάβει τίποτα. Πολλές οικονομικές ορολογίες, γνωστές μόνο σε όσους έχουν σχέση με το αντικείμενο. Διαβάζοντας κριτικές του κοινού, αναρωτιέμαι αν η πλειοψηφία έχει κατανοήσει όντως τι είναι τα swaps, CDO's και ενυπόθηκα ομόλογα ή αν, απλά, αυτές οι εξειδικευμένες γνώσεις, που καθορίζουν τις ζωές μας χωρίς να το γνωρίζουμε, προκαλούν κάποιου είδους δέος. Η ίδια απορία μου είχε γεννηθεί με το, εξίσου εξειδικευμένο αν και σε διαφορετικό επιστημονικό πεδίο, "Interstellar". Η παγκόσμια οικονομική κρίση που διανύουμε είναι, πράγματι, ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα που είναι φυσικό κι ευχάριστο να απασχολεί τον κινηματογράφο. Πολλά τα φιλμ που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, από το "Δυο μέρες, μια νύχτα" μέχρι το "The company men", το καθένα με τον τρόπο του. Ακριβώς το ίδιο θέμα όμως με το "Μεγάλο Σορτάρισμα", το έχουμε ξαναδεί στο "Δρόμο του χρήματος".

Τα κακά νέα: Δύσκολη να την παρακολουθήσεις.

Τα καλά νέα: Ενδιαφέρουσα να το προσπαθήσεις.

Μας εξέπληξε: Το πετυχημένο σαρκαστικό χιούμορ και τα καλώς στοχευμένα πολιτικά και ηθικά μηνύματα.

Μας άρεσε;
Αν και υποψιάζομαι πως θα έχει τύχη στα Όσκαρ, βρίσκω υπερβολικές τις διθυραμβικές κριτικές που το συνοδεύουν.

Βαθμολογία: 6.5/10

Χρυσές Σφαίρες 2016 - Όλοι οι νικητές

Οι σφαίρες βρήκαν χτες βράδυ τους... παραλήπτες τους και, ευτυχώς, μείναμε ευχαριστημένοι!

Εδώ είναι αναλυτικά όλοι οι νικητές:

Καλύτερη δραματική ταινία:

The Revenant

Καλύτερη κωμωδία ή μιούζικαλ:

The Martian

Α' ανδρικός ρόλος - δράμα:

Λεονάρντο Ντι Κάπριο, The Revenant

Α' γυναικείος ρόλος - δράμα:

Μπρι Λάρσον, Room

Α' ανδρικός ρόλος - κωμωδία/μιούζικαλ:

Ματ Ντέιμον, The Martian

Α' γυναικείος ρόλος - κωμωδία/μιούζικαλ:

Τζένιφερ Λόρενς, Joy

Β' ανδρικός ρόλος:

Σιλβέστερ Σταλόνε, Creed

Β' γυναικείος ρόλος:

Κέιτ Ουίνσλετ, Steve Jobs

Σκηνοθεσίας:

Αλεχάντρο Ινιαρίτου, The Revenant

Καλύτερο Σενάριο:

Steve Jobs

Καλύτερη ταινία Animation:

Τα μυαλά που κουβαλάς

Καλύτερη μουσική:

Έννιο Μορικόνε, The Hateful Eight

Καλύτερο τραγούδι:

Writings on the Wall, Spectre

Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία:

Ο γιος του Σαούλ

Καλύτερη δραματική σειρά:

Mr. Robot

Καλύτερη κωμική σειρά:

Mozart in the Jungle

Καλύτερος ηθοποιός - δράμα:

Τζον Χαμ, Mad Men

Καλύτερη ηθοποιός - δράμα:

Ταράτζι Χένσον, Empire

Καλύτερος ηθοποιός - κωμωδία:

Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Mozart in the Jungle

Καλύτερη ηθοποιός - κωμωδία:

Ρέιτσελ Μπλουμ, Crazy Ex-Girlfriend

Καλύτερη τηλεταινία ή μίνι σειρά:

Wolf Hall

Καλύτερος ηθοποιός σε μίνι σειρά ή τηλεταινία:

Όσκαρ Άιζακ, Show me a hero

Καλύτερη ηθοποιός σε μίνι σειρά ή τηλεταινία:

Lady Gaga, American Horror Story: Hotel

Β' ανδρικός ρόλος:

Κρίστιαν Σλέιτερ, Mr. Robor

Β' γυναικείος ρόλος:

Μόρα Τίρνει, The Affair

Χρυσές Σφαίρες 2016 - Όλες οι υποψηφιότητες

Οι Χρυσές Σφαίρες είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς θεσμούς που παραδοσιακά θεωρείται ο προάγγελος των Όσκαρ. Η μεγάλη βραδιά είναι η αποψινή, θα πραγματοποιηθεί όπως κάθε χρόνο στο Λος Άντζελες και θα την παρουσιάσει ο Ρίκι Ζερβέ.

Εδώ είναι όλες οι λαμπερές υποψηφιότητες:

Καλύτερης δραματικής ταινίας

Carol
Mad Max: Fury Road
The Revenant
Room
Spotlight

Καλύτερης κωμωδίας ή μιούζικαλ

The Big Short
Joy
The Martian
Spy
Trainwreck

Α′ ανδρικού ρόλου- δράμα

Μπράιαν Κράνστον, Trumbo
Λεονάρντο Ντι Κάπριο, The Revenant
Μάικλ Φασμπέντερ, Steve Jobs
Έντι Ρεντμέιν, The Danish Girl
Ουίλ Σμιθ, Concussion

Α′ γυναικείου ρόλου-δράμα

Κέιτ Μπλάνσετ, Carol
Μπρι Λάρσον, Room
Ρούνι Μάρα, Carol
Σαοΐρζ Ρόναν, Brooklyn
Αλίσια Βίκαντερ, The Danish Girl

Α′ ανδρικού ρόλου-κωμωδία/μιούζικαλ

Κρίστιαν Μπέιλ, Το Μεγάλο Σορτάρισμα
Στιβ Καρέλ, Το Μεγάλο Σορτάρισμα
Ματ Ντέιμον, The Martian
Αλ Πατσίνο, Danny Collins
Μαρκ Ράφαλο, Infinitely Polar Bear

Α′ γυναικείου ρόλου-κωμωδία/μιούζικαλ

Τζένιφερ Λόρενς, Joy
Μελίσα ΜακΚάρθι, Spy
Έιμι Σούμερ, Trainwreck
Μάγκι Σμιθ, The Lady in the Van
Λίλι Τόμλιν, Grandma

Β′ ανδρικού ρόλου

Πολ Ντάνο, Love and Mercy
Ιντρις Έλμπα, Beasts of No Nation
Μαρκ Ράιλανς, Η Γέφυρα των Κατασκόπων
Μάικλ Σάνον, 99 Σπίτια
Σιλβέστερ Σταλόνε, Creed

Β′ γυναικείου ρόλου

Τζέιν Φόντα, Νιότη
Τζένιφερ Τζέισον Λι, Hateful Eight
Έλεν Μίρεν, Trumbo
Αλίσια Βίκαντερ, Ex Machina
Κέιτ Ουίνσλετ, Steve Jobs

Σκηνοθεσίας

Τοντ Χέινς, Carol
Αλεχάντρο Ινιαρίτου, The Revenant
Τομ ΜακΚάρθι, Spotlight
Τζορτζ Μίλερ, Mad Max: Fury Road
Ρίντλεϊ Σκοτ, The Martian

Καλύτερου σεναρίου

Έμα Ντοναχιου, Room
Τομ ΜακΚάρθι και Τζος Σίνγκερ, Spotlight
Ράντολφ και Άνταμ ΜακΚέι, Το Μεγάλο Σορτάρισμα
Άαρον Σόρκιν, Steve Jobs
Κουέντιν Ταραντίνο, The Hateful Eight

Καλύτερης ταινίας- Animation

Anomalisa
Ο Καλόσαυρος
Τα μυαλά που κουβαλάς
The Peanuts Movie
Shaun the Sheep

Καλύτερης μουσικής

Κάρτερ Μπούργουελ – Carol
Αλεξάντερ Ντεπλά – The Danish Girl
Έννιο Μορικόνε – The Hateful Eight
Ντάνιελ Πέμπερτον – Steve Jobs
Ριουτσι Σακαμότο και Άλβα Νότο – The Revenant

Καλύτερου τραγουδιού

Love me Like You Do, Fifty Shades of Gray
One Kind of Love, Love and Mercy
See You Again, Furious 7
Simple Song 3, Youth
Writing’s on the Wall, Spectre

Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας

Η Ολοκαίνιουρια Καινή Διαθήκη
El Club
The Fencer
Ατίθασες
Ο Γιος του Σαούλ

Καλύτερη δραματική σειρά

Empire
Game of Thrones
Narcos
Mr Robot
Outlander

Καλύτερη κωμική σειρά

Casual
Mozart in the Jungle
Silicon Valley
Transparent
Orange is the New Black
Veep

Καλύτερου ηθοποιού-δράμα

Τζον Χαμ, Mad Men
Ραμί Μαλέκ, Mr Robot
Βάγκνερ Μαούρα, Narcos
Μπομπ Όντενκερκ, Better Call Saul
Λιβ Σράιμπερ, Ray Donovan

Καλύτερης ηθοποιού-δράμα

Κατριόνα Μπαλφ, Outlander
Βιολα Ντέιβις, How to get away with Murder
Έβα Γκριν, Penny Dreadful
Ταράτζι Χένσον, Empire
Ρόμπιν Ράιτ, House of Cards

Καλύτερου ηθοποιού-κωμωδία

Αζίζ Ανσάρι, Master of None
Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Mozart in the Jungle
Ρομπ Λόου, The Grinder
Πάτρικ Στιούαρτ, Blunt Talk
Τζέφρι Τάμπορ, Transparent

Καλύτερης ηθοποιού-κωμωδία

Ρέιτσελ Μπλουμ, Crazy Ex-Girlfriend
Τζέιμι Λι Κέρτις, Scream Queens
Τζούλια Λούις Ντρέιφους, Veep
Τζίνα Ροντρίγκες, Jane the Virgin
Λίλι Τόμλιν, Grace and Frankie

Καλύτερης τηλεταινίας ή μίνι σειράς

American Crime
American Horror Story: Ηotel
Fargo
Flesh and Bone
Wolf Hall

Καλύτερου ηθοποιού σε μίνι σειρά ή τηλεταινία

Ίντρις Έλμπα, Luther
Όσκαρ Αϊζακ, Show me a Hero
Ντέιβιντ Ογιέλογουο, Nightingale
Μαρκ Ράιλανς, Wolf Hall
Πάτρικ Ουίλσον, Fargo

Καλύτερης ηθοποιού σε μίνι σειρά ή τηλεταινία

Κίρστεν Ντανστ, Fargo
Lady Gaga, American Horror Story: Hotel
Σάρα Χέι, Flesh and Bone
Φελίσιτι Χάφμαν, American Crime
Κουίν Λατίφα, Bessie

Β′ ανδρικού ρόλου

Άλαν Κάμινγκ, The Good Wife
Ντέμιεν Λούις, Wolf Hall
Τομπάιας Μέντζις, Outlander
Μπεν Μέντελσον, Bloodline
Κρίστιαν Σλέιτερ, Mr. Robot

Β′ γυναικείου ρόλου

Ούζο Αμπούντα, Orange is the New Black
Τζόαν Φρόγκατ, Downton Abbey
Ρεγκίνα Κινγκ, American Crime
Τζούντιθ Λάιτ, Transparent
Μόρα Τίρνεϊ, The Affair

Το μικρό νησί - La isla minima (2014)

Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος είναι ένα κεφάλαιο που αξίζει ιδιαίτερη προσοχή. Σημαντικές οι διαφορές του με τον αμερικάνικο, όμως τόσο ενδιαφέρων να τον παρακολουθήσεις. Μεγάλες είναι επίσης και οι διαφορές από χώρα σε χώρα εντός Ευρώπης. Συγκεκριμένα με τον ισπανικό κινηματογράφο, η χώρα που γέννησε τον Αλμοδόβαρ δεν έχει παρά να δώσει πολλές αξιόλογες δουλειές στο κοινό. Εδώ, με ένα αστυνομικό θρίλερ μυστηρίου που σάρωσε τα βραβεία (μεταξύ των οποίων 10 Goya και το ευρωπαϊκό βραβείο κοινού).

Στην Ισπανία της δεκαετίας του '80, δύο ντετέκτιβ εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους θα κληθούν να συνεργαστούν ώστε να εξιχνιάσουν μια σειρά βάναυσων δολοφονιών νεαρών κοριτσιών. Η μικρή πόλη ξέρει πολλά, αλλά λέει λίγα και σκοτεινά μυστικά που αποκαλύπτονται αρχίζουν να συμπληρώνουν το παζλ...

Ο σκηνοθέτης Alberto Rodriguez ("7 virgins", "Grupo 7"), στην πρώτη του επιτυχημένη προσπάθεια να περάσει τα σύνορα της Ευρώπης, τα πήγε πολύ καλά. Το δούλεψε πολύ, μελέτησε τις ήδη επιτυχημένες συνταγές, συχνά μην αποφεύγοντας να "κοπιάρει" και τελικά έδωσε ένα δυνατό θρίλερ ισάξιο μεγάλων παραγωγών. Ο Raul Arevalo και ο Javier Gutierrez στο ρόλο των ντετέκτιβ ήταν πολύ καλοί, με τον δεύτερο, στο ρόλο του μεγαλύτερου ηλικιακά αστυνομικού (Juan), να ξεχωρίζει.

Αυτό βέβαια που στήριξε όλο το φιλμ ήταν η εξαιρετική σκοτεινή ατμόσφαιρα και οι προσδοκίες που γεννούσε για την εξέλιξη της πλοκής. Θα ήταν αυστηρό να πω ότι οι προσδοκίες δε δικαιώνονται, σίγουρα όμως η πορεία είναι καθοδική. Το σενάριο αντιγράφει προκλητικά τη πρώτη σεζόν της επιτυχημένης αμερικάνικης σειράς "True Detective" προσθέτοντας κάποια στοιχεία από "Seven" και "Prisoners". Αν κάποιος δεν έχει παρακολουθήσει τη σειρά, θα βρει την πλοκή ενδιαφέρουσα, σε διαφορετική περίπτωση θα ενοχληθεί από τις ομοιότητες. Εξαιρώντας αυτό το γεγονός, καλή ιστορία και καλή σκηνοθεσία.

Τα κακά νέα: Το σενάριο κάνει κάποια κενά που αφήνουν αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με το φινάλε.

Τα καλά νέα: Υπέροχη ατμόσφαιρα, ανάλογη μεγάλων χολυγουντιανών παραγωγών. Πολύ καλή σκηνοθεσία.

Μας εξέπληξε: Η καλοδουλεμένη κινηματογράφηση.

Μας άρεσε: Ναι, μας άρεσε. Καλή ταινία και χαιρόμαστε πολύ που ήρθε από την Ευρώπη.

Βαθμολογία: 7/10